28.7.06

El Silencio que Mata

Cuando tenía quince años partí de viaje de estudios al Sur. Fue una semana extraña. En el camino de ida el Chico Rosas fue al baño, se afirmó de donde pudo y por poco se mata pues el vidrio salió volando y se hizo trizas en la carretera. Aún recuerdo que no pude mear en todo el camino y que llegué a destino con la vejiga inflada como globo. Esa noche supe además que poseía una nada despreciable capacidad para tomar lo que me pusieran por delante y comprobé con terror que no conocía ninguna canción de Silvio Rodríguez. Es más, ni siquiera sabía quién diablos era Silvio Rodríguez. Curioso, porque el 80% de mi curso era facho y yo no. Por horas debí fingir avergonzado que entonaba el Unicornio Azul y otras joyas de su repertorio. Durante los primeros tres días de ese viaje sufrí además junto a una nueva amiga que me acompañaría fielmente en el futuro: la acidez. Como no tenía idea qué cresta era, pasé tristes jornadas sin probar bocado mientras el resto gozaba de asados al palo, pailas marinas y delicias alemanas.

En Valdivia nos alojamos el hotel Villa del Río. Junto a mi amigo Conejo caímos en la mejor cabaña de todas: Diego, uno de nuestros compañeros, sufrió un ataque hepático fulminante y nos tocó compartir con él una especie de suite aislada del resto. Recuerdo vagamente que durante ese día recorrimos como zombis los fuertes españoles y que navegamos hasta Corral. En la noche comimos -bueno, yo no- y luego me acoplé a un grupo que quería jugar pool. Miré por un rato cómo hacían el ridículo ante la mirada hosca del resto de los parroquianos, bebí una cerveza y aburrido decidí regresar al hotel. Muerto de sueño llegué a la cabaña; nadie me abrió, aunque dentro se oían voces. Decidí asomarme por la ventana del otro lado y, en efecto, ahí estaba Diego conversando con otro compañero. Por más que golpeé ninguno me hizo caso. Estaba a cinco metros del río y a lo lejos se divisaban las luces de la ciudad.

Ahí comenzó lo realmente extraño. Al devolverme noté que algo había cambiado. Definitivamente era otra puerta, otro lugar. Nada de lo que me rodeaba lo había visto antes. En vez de estar frente a los estacionamientos del hotel me encontraba en medio del campo junto a una vieja casona. Aterrado comencé a suplicar que me abrieran, pero nada pasó. Volví a dar la vuelta y vi por la misma ventana a Diego manipulando objetos sin ningún sentido. Para cambiar el canal del televisor sacaba un cajón del velador y giraba la perilla; para prender la radio levantaba la manilla de una cómoda. Me miraba y se reía como enajenado. En vez del río, detrás mío vi una vieja reja de madera y luego una especie de enorme ciénaga sembrada de fumarolas. El silencio era absoluto como nunca lo he sentido en mi vida.

Antes de caer en pánico tomé la mejor opción que podía: decidí que por alguna razón estaba alucinando. Y lo disfruté. Me fumé un cigarrillo sentado junto al pantano, subí por una escalera al segundo piso de la casa y recorrí habitaciones abandonadas. Molesté a Diego lanzándole tierra y ramas por las rendijas del techo. Luego de horas de libertad maravillosa y estúpida pedí que por favor el juego se acabara. Y sin más todo desapareció. Regresé a la cabaña y un preocupado Conejo me abrió. Había estado tres horas perdido. A la mañana siguiente comprobé que el hotel y sus alrededores eran el sitio más vulgar del mundo. Nunca me volvió a ocurrir algo así.

(En 1996 le conté todo esto a unos conocidos y sólo Pato Rojas se mostró genuinamente impresionado. Alguna vez él se había desdoblado y su historia era similar. Hace unos años Patricio murió esperando un transplante de hígado.)

¿Cuál es la razón para relatar esto? Ninguna en particular. Es sólo que ya se me está olvidando y prefiero dejarlo por escrito.

51 testimonios

Anonymous Anónimo declara...

Creo que la conclusión es lógica. Alucinas porque no te gusta Silvio.

Salud

Ricardo

vie jul 28, 08:06:00 p. m.  
Blogger yop declara...

Ja! También puede haber alucinado al conocer a Silvio. Gaby.

vie jul 28, 09:06:00 p. m.  
Blogger Emilio declara...

La verdad más me impresiona el recuerdo del Pato Rojas, gran periodista, gran valor, gran amigo. Una lástima su partida.
Saludos.

sáb jul 29, 07:19:00 p. m.  
Blogger Juano declara...

Como estar y no estar a la vez...como sentir que vuelas pero ves tu cuerpo en la cama... como penar que te puedes estar muriendo

fuerte

Slds

sáb jul 29, 08:46:00 p. m.  
Blogger C. declara...

Exceso de acidez te afecto la sinapsis o algo...

lun jul 31, 12:52:00 a. m.  
Blogger Gigi declara...

Creo que la mejor decisión fue vivir sin miedo tu "nuevo entorno", pero me dejaste pensando....ésto más alguna vez unas argollas que cambiaron extrañamente de forma???.
Vaya...no soy la única con historias así,que alivio!!!

Saludos por montón

lun jul 31, 01:07:00 p. m.  
Blogger Prowler declara...

buena idea escribir para no olvidar, y la historia bastante freak... una vez viví algo similar con unos primos, de noche en el campo, lo curioso es que sólo yo lo recuerdo...

Saludos!

lun jul 31, 05:03:00 p. m.  
Blogger Cerámicas declara...

Jajajajaj igual no me la creo.
Pero es bueno dejarlo escrito para no olvidarlo, buen punto.
Saludos.

mar ago 01, 09:20:00 a. m.  
Blogger Cerámicas declara...

En todo caso, qué te fumaste????

mar ago 01, 09:22:00 a. m.  
Blogger Distemper declara...

No me fumé nada, pues, salvo un par de Advance. Obviamente estaban dadas todas las condiciones para que mi cerebelo se fuera al demonio (sueño, Silvio, hambre, cerveza, juventud), pero igual lo recuerdo como algo tan real que me resisto a creer que haya sido sólo un desvarío de borracho.

Respecto a Patricio Rojas Monasterio -mi buen amigo Fatiga- un recuerdo para él que en paz descanse. Fue una de las pocas personas que he conocido trabajando que realmente valía la pena. Un tipo sencillo, sin ínfulas, sin dobleces... se le echa de menos. Es raro, pero al menos una vez al mes veo a alguien en la calle y pienso "¡Pato Rojas!" y luego recuerdo con mucha pena que no puede ser porque ya no está.

Saludos a todos.-

mar ago 01, 09:50:00 a. m.  
Blogger Canal Preto declara...

Eso pasa por no comer.
Te lo digo yo que en este preciso momento aun no almuerzo.

mar ago 01, 05:48:00 p. m.  
Blogger Cristy declara...

mmmmmmm...pasan cosas bieen raras en la adolesecencia ...no me sorprende..lo de las coincidencias por ejemplo...hay aveces en que son muchas ...cuando vas a un lugar nuevo o conoces a alguien, me ha pasado...abrazos..

mié ago 02, 09:34:00 p. m.  
Anonymous Anónimo declara...

Cuando niño podía desdoblarme, entonces era un buen juego y hoy es un gran recuerdo. Sentado, empezaba a mirarme mientras iba ascendiendo. De pronto me daba miedo alejarme tanto de ese extraño inmóvil que se había quedado en la silla, y regresaba a él en un aterrizaje suave, coincidencia de contornos. Era una práctica perfectamente controlada, solo tenía que estar tranquilo y concentrarme un poco. La fui perdiendo cuando me hice mayor y nunca pude repetirla.
Saludos.

jue ago 03, 06:07:00 p. m.  
Blogger Unknown declara...

una vez me desdoble, me habia fumado un cuete y tome como 1 litro de vino y jure que me habia muerto y comence a gritar por toda la habitación hasta que la chabe mi amiga de los pitos de ese momento me pesco y me puso frente al espejo para decirme que estaba viva y no desdoblada.
Nunca mas volvi a tener esa experiencia

sáb ago 05, 12:17:00 a. m.  
Blogger [ Hródric ] declara...

Un capítulo más de la Dimensión Desconocida.

Qué más extraño que a los fachos les guste Silvio Rodríguez.

vie ago 11, 04:03:00 p. m.  
Anonymous Anónimo declara...

Desdoblamiento? Sin ayahuasca? Interesante.

Como este link. Es el ultimo disco de Stereo Total. Sospecho que le puede gustar:
http://rapidshare.de/files/18164354/StereoTotalDoBambi.rar
(Clave del RAR: CaesarTjalbo)

Xao

jue ago 24, 05:05:00 p. m.  
Anonymous Anónimo declara...

Mi estimado Distemper:

El título de su última entrada, se me antoja ahora inquietantemente profético. Ojalá sea un error rotundo de mi parte.

Saludos,

M.

sáb ago 26, 09:25:00 a. m.  
Anonymous Anónimo declara...

Me parece fascinante la historia. Aunque en mi tribu esto de ver weas es bien común, a mi me pasa a cada rato.
A mal de muchos, no se le ven los dientes.

dom ago 27, 05:20:00 a. m.  
Blogger ciudadano intermitente declara...

Yo tambien alucine por no gustarme silvio. Pase una experiencia semi-traumatica similar a la tuya.

Aun no me aprendo unicornio azul.

En fin, tienes buen recuerdo del ultimo libro que leiste. tu vida.

nos leemos.

jue ago 31, 08:00:00 p. m.  
Blogger Cristián Salvo Vulelija declara...

qué pasa dis... ya no actualizas... da señales de vida, hombre... se le hecha de menos.

saludos

vie sept 08, 09:39:00 p. m.  
Blogger Sonia Marcus Gaia declara...

ni modo, valdivia, niebla, te motivaron a irte en un viaje con caleuche y todo. lo extraño no es que la leche no aparezca sino que todos los días la veamos allí, algo así decía cortázar. debe ser un post trauma por el antigusto por silvio, como opinan unos, o quizás con imbunche y todo, te perdiste en el tiempo.

animado tu cuentito.

saludos desde el caribe en sombras,
sonia marcus gaia

lun sept 18, 10:36:00 a. m.  
Blogger Sonia Marcus Gaia declara...

usualmente no recomiendo mi blog para nada, porque la publicidad debe llegar al azar, pero me quedé como una tonta pensando en eso de silvio, que no te guste, bueno, esas vainas, y me acordé de lago que escribí en una visita que hizo el cantautor a Puerto Rico el 97 llamado: "Crónica del despachurramiento y acabóse de un concierto de Silvio y el posterior levantamiento y reivindicación de sus sobrevivientes" (es el texto posteado más viejo del blog: Enredos de lo cotidiano). nada, para que recuerdes (y no se te olvide) tu asfixia.

saludos
sonia

lun sept 18, 10:56:00 a. m.  
Blogger Instantes ~ Fugaces declara...

wua! llego aquí por la nada y me encuentro la media historía, yo te creo, pero... en vez de un cigarro ¿no te habrás fumado un pito? jajaja broma xD
Yoo una vez me desdoblé y sé el truco para poder hacerlo concientemente, en fin...
Genial encontrar este blogg.



Besitos =o***

mié sept 20, 08:52:00 p. m.  
Anonymous Anónimo declara...

Distémper.

Te debes a tus lectores.

Saludos

Ricardo Martínez

jue sept 28, 09:18:00 p. m.  
Blogger Giskard declara...

En mi viaje de "estudios", un compañero le dio un ataque de epilepsia, y yo me perdi antes de venirme, me perdi no de alucinado si no de pavo y weon que soy.



Lindo texto.

Saludos

lun oct 09, 07:30:00 p. m.  
Anonymous Anónimo declara...

Si decides cerrar el boliche, pues lo entendemos. Sí sería un buen gesto proclamarlo para el respetable público.

jue oct 12, 12:53:00 p. m.  
Anonymous Anónimo declara...

Marx, de buena fuente sé que se viene un aggiornamento.

lun oct 16, 01:07:00 p. m.  
Blogger kyo1969cl declara...

Felipe:

Este es mi blog:

http://kyo1969cl.blogspot.com

vie oct 20, 09:21:00 p. m.  
Blogger hetsah declara...

a ver
esto se volvió parte del telarañerío municipal?
dis, hello?????????? donde estas?!

mar oct 24, 12:17:00 a. m.  
Blogger hexagram declara...

Maldito PEYOTE

vie nov 03, 07:10:00 p. m.  
Blogger Moira declara...

Ya pué...... sigo esperando su comentario sobre chilerrecortes, los lingotes de pinocho y los publicistas brujos... resucite mijo!

lun nov 06, 11:20:00 p. m.  
Blogger Pancho Contreras declara...

NO TE DEJES VENCER POR EL TEDIO Y POR EL PEYOTE !!!! TE ESPERAMOS !!

lun nov 20, 04:22:00 p. m.  
Blogger Andrés declara...

me gusto tu comentario de lo escribes ya que se esta olvidando y prefieres ejar por escrito.
¿ cuantas cosas habre olvidado?

mié nov 29, 10:05:00 p. m.  
Blogger Nadiezhda declara...

Oiga y usted se nos murió?
alo! alo! alo!alo!!

jue nov 30, 01:40:00 p. m.  
Blogger Javiera Pumarino declara...

YYYY

CUÁNDO ACTUALIZAMOS???

dom dic 03, 09:17:00 p. m.  
Blogger [ Hródric ] declara...

se murió esto.

voy me.

sáb dic 09, 07:08:00 p. m.  
Anonymous Anónimo declara...

Felipe ¿qué paso con Distemper?. Leí tu columna en LUN y realmente me dio lata que hayas terminado con tu blog. Se extrañan esas historias tan precisas. ¿Acaso sólo me tendré que conformar con tu comentario dominguero de Las Últimas Noticias.?
Ojalá que vueltas a las pistas del blog con una sabrosa historia.

dom dic 17, 03:41:00 p. m.  
Anonymous Anónimo declara...

Este proceso ha sido como una muerte de verdad, al principio van los deudos una vez por semana al cementerio, después disminuyen la frecuencia, se van alejando física y espiritualmente de los vestigios del muertito. Mal que hayas matado este medio, pero se comprende que te desprendiste del "hombre viejo" para pasar a una nueva vida.

mié dic 20, 02:08:00 p. m.  
Blogger Distemper declara...

En cierto sentido es verdad, sí. Por un lado hay cierto hastío de escribir (considerando el desangre semanal que tengo con LUN); por otro, un año de locura -separación, pololeo, cesantía, mudanza- que no me ha dejado mucho tiempo ni ganas para seguir el juego.

Como que me anduve cabreando además con tanto pelotudo dando vuelta por la red. Antes el fomeque de Arancibia me parecía insano; ahora la nueva generación (por ej. el Chere) lo hace ver como un modelo a seguir. Cualquier tarado se siente con el derecho a insultarte y me aburrí un poco de participar de ese asunto. Es cierto que los blogs son un ejercicio de vanidad, pero esto ya es como mucho.

Bueno, eso.-

mié dic 20, 02:22:00 p. m.  
Anonymous Anónimo declara...

Que bueno saber que lees los comentarios. Espero que las cosas en tu vida se arreglen y en cuanto a los insultos tu mismo dices son pelotudos que no merecen tu atención, para que perder el tiempo calentandose la cabeza por ellos.
Espero el que próximo año puedas seguir con tu juego del blog.
Saludos Felipe.

vie dic 22, 12:06:00 a. m.  
Blogger Q declara...

ya pos... escribe, se supone que yo era la ex- blogger... por otra parte... ¿le ha dado buen uso al gorrito del cumple?

Abrazos a toda su familia

mié dic 27, 08:41:00 p. m.  
Blogger Nadiezhda declara...

Entiendo tu lata con el blog pero hay personas, osea yo,que extraña leer sus post. Y al los personajes antes mencionados, andá, no creo que seas alguien que se preocupe por el Chere.
A mi me anduvo hueveando otr peor, pero qué me importa!
Yo disfruto de sus post. Memorable para mí el del cartel del candidato y su carta tan genial que la pegué en mi oficina mientras nos "pedían" que colaboraramos con la campaña de cierta diputada.
Un abrazo.

lun ene 22, 10:27:00 p. m.  
Blogger ciudadano intermitente declara...

viejo, cuando se actualiza esto?

estamos en receso...indefinido? ojala no sea permanente..


nos leemos pronto...espero!

dom ene 28, 02:53:00 p. m.  
Anonymous Anónimo declara...

Sr. Pumaroncio:

La mudanza fue hace rato. Los otros ítems también fueron resueltos (ya llevas harto tiempo pololeando y ya no estás cesante.. o se supone que no)

Déjate de chivas.

¿cuándo una posteaíta?

Saludos.

Los siameses.

sáb feb 10, 12:51:00 a. m.  
Anonymous Anónimo declara...

Se me hacen a los siameses penquistas.

lun feb 12, 12:53:00 p. m.  
Blogger {RXM} declara...

desdoblamiento... problemas al hígado..
se m hace q hay gente más poderosas q los Lagos en nuestro país.

XD

Gran blog y gran columna en LUN. Aquí tiene un admirador q ya lo candidatearía pa algo más grande q esa versión escrita dl SQP, xq se merec algo más.

un saludo desde un pqño pueblo del sur, la inexistencia misma.

dom feb 18, 03:37:00 p. m.  
Blogger Pollux declara...

En relación al post. extrañamente lo lei escuchando "3 libras" de A Perfect Circle y todo encajo: la historia del desdoblamiento, la letra de la cancion y el ambiente. No hay Silvio de por medio ni hay espacio para él!!! También recordé cuando era cabro que hubo un grupo medio mistico, medio religioso que ofrecia cursos de desdoblamiento Astral (tipo codigo Sence) y que algunos de mis compañeros lo tomaron. Practicamos malamente el desdoblamiento grupal, pero una vez me resultó y desperte enseguida. Plop!! Otros lo practicaron varias veces y seguía un patrón super simple: tenian muy buena concentración. Hoy la vida laboral y los hijos no me permiten siquiera intentar el ejercicio del desdoblamiento. Hasta lo habia olvidado.
Lo que practico y muy a gusto es el blog. Claro que escribo de forma anónima pero me trae satisfacción y asi es como me han interesado leer otros. Hace poco di con el tuyo buscando una columna del LUN que leí con mucho gusto un Domingo fome y gris. Por lo que he visto en los comentarios estas en proceso definitivo del blog. Una lastima. siempre doy con buenos blogs cuando estos se van a terminar. El mal de muchos creo. Ojala te arrepientas y nos des mas de tus relatos.
Saludos

mié mar 21, 01:16:00 a. m.  
Blogger bitacoreta.org declara...

ya pos distemper, ejercita tu vanidad.

Saludos, desde la capital del imperio.

bitacoreta.org

vie abr 20, 10:57:00 a. m.  
Blogger Mónica Gutiérrez Pereira declara...

Yo creo que un papelito en el bucho te ha hecho, incluso, tararear a Silvio.
Cariños

sáb may 05, 09:36:00 a. m.  
Anonymous Anónimo declara...

nO SE PoR QuE Ni COmO lLeGuE HaStA AqUi...!! fUe jUsTaMeNTe cUaNdO EsCuChAbA eLeGiA De SeRrAt...cAnCiOn qUE Me tRaE A La mEmOrIa A Mi pRiMo...eL PaTo rOjAs...a aQueL qUe mEnSiOnAS eN Tu HiStOrIa...!

gRaCiAs pOr dEjAr eScRiTo sU NoMbRe ASI JaMas sE PODrA BoRrAr dE lA TaN FrAgIl mEmOrIa...!
uN AbRaZo.......dEsCoNoCiDo pErO FrAtErNo...!

pAmE*

jue dic 17, 05:18:00 p. m.  
Anonymous Anónimo declara...

nO SE PoR QuE
Ni COmO lLeGuE HaStA AqUi...!!
fUe jUsTaMeNTe cUaNdO EsCuChAbA eLeGíA De SeRrAt...
cAnCiÓn qUE Me tRaE A La mEmOrIa A Mi pRiMo...
PaTo rOjAs...
aQueL qUe mEnCiOnAS eN Tu HiStOrIa...!

gRaCiAs pOr dEjAr eScRiTo sU NoMbRe AsI JaMas sE PoDrÁ BoRrAr dE lA TaN FrÁgIl mEmOrIa...!
uN AbRaZo.......dEsCoNoCiDo pErO FrAtErNo...!

pAmE*

mar dic 22, 05:11:00 p. m.  

Publicar un comentario

<< Home